Effie Lada Artist and illustrator : Δεκεμβρίου 2014

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Ο σταθμός..



     


Είδα στον ύπνο μου πως το τρένο με άφησε στον άδειο σταθμό. Ήταν Παρασκευή πρωί πριν ένα χρόνο ακριβώς. Από εκεί, έπρεπε να περπατήσω πολλά χιλιόμετρα για να φτάσω στον τόπο μου….                        
   Ο δρόμος ήταν έρημος  και εγώ προχώραγα βιαστικά ακούγοντας την καρδιά μου να κάνει 
    θόρυβο μέσα στην ησυχία.

Όταν έφτασα στην μεγάλη στροφή, είδα από μακριά το βουνό χιονισμένο και στους πρόποδες τα σπίτια τυλιγμένα μέσα στην ομίχλη… Άρχισα να τρέχω για να μην με προλάβει η νύχτα….  

  Σκεφτόμουνα πως δεν είχα ένα στολίδι για τις Άγιες μέρες  και ήθελα να κρατάω κάτι στα χέρια μου που να μοιάζει γιορτινό.
Έκοψα ένα κλαδί από έναν θάμνο που ήταν γεμάτος κόκκινους μικρούς καρπούς, αλλά δεν συστηθήκαμε και δεν έμαθα το όνομά του….                                          
  Ξύπνησα βλέποντας τις φωτογραφίες πίσω μου να παλιώνουν και η μέρα είχε γεμίσει
φρέσκα δάκρυα…

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Τhe candle.



             Απόγευμα Κυριακής και τα απορριμματοφόρα μάζευαν-με θόρυβο-τα ξοδεμένα όνειρα.
                 Εγώ έκανα πως δεν ήξερα τίποτα γι’ αυτά και επέστρεφα πίσω στην πόλη, 
                 κουβαλώντας την μυρωδιά του πατρικού μου σπιτιού πάνω στα ρούχα μου…                                                                                              

    Λίγες ώρες πριν είχα ανακαλύψει επιθυμίες παλιές, φυλαγμένες σε σκονισμένα κουτιά, μέσα στο παλιό τσαγκάρικο.
   Δεν ήθελα να πάρω την ευθύνη και άφησα το φως να αποφασίσει αν αξίζει να ξυπνήσουν απ’ την λήθη τους ή να παραμείνουν έτσι.


    
               Εγώ μόνο τον ουρανό παρατηρούσα, γιατί είχα παράπονο που ο αέρας δεν είχε κρατήσει
            το κερί μου αναμμένο...