Είδα στον ύπνο
μου πως το τρένο με άφησε στον άδειο σταθμό. Ήταν Παρασκευή πρωί πριν ένα χρόνο ακριβώς. Από εκεί, έπρεπε
να περπατήσω πολλά χιλιόμετρα για να φτάσω στον τόπο μου….
Ο δρόμος
ήταν έρημος και εγώ προχώραγα βιαστικά
ακούγοντας την καρδιά μου να κάνει
θόρυβο μέσα στην ησυχία.
Όταν έφτασα στην
μεγάλη στροφή, είδα από μακριά το βουνό χιονισμένο και στους πρόποδες τα σπίτια
τυλιγμένα μέσα στην ομίχλη… Άρχισα να τρέχω για να μην με προλάβει η νύχτα….
Σκεφτόμουνα πως
δεν είχα ένα στολίδι για τις Άγιες μέρες
και ήθελα να κρατάω κάτι στα χέρια μου
που να μοιάζει γιορτινό.
Έκοψα ένα κλαδί
από έναν θάμνο που ήταν γεμάτος κόκκινους μικρούς καρπούς, αλλά δεν συστηθήκαμε
και δεν έμαθα το όνομά του….
Ξύπνησα
βλέποντας τις φωτογραφίες πίσω μου να παλιώνουν και η μέρα είχε γεμίσει
φρέσκα δάκρυα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου