Καλές Γιορτές!

                      ….Παλιά αγαπημένα στολίδια,

                   Ο βασιλιάς ταξιδεύει σκεπτικός,... η Φένια έφτασε πριν το τέλος  της χρονιάς,….

                    Κι ότι έρθει ας είναι καλύτερο για όλους….

                    Καλές Γιορτές!

...αφιέρωση...

Αυτή η εικονογράφηση απ’ το ξεκίνημά της , είχε πολλές σκοτεινές και φωτεινές στιγμές…

Είχε απ’ όλα και ….είχε πολλά.!!

Δεν υπάρχει δική μου αφιέρωση στο βιβλίο, αλλά σιωπηλά και ανεπίσημα εγώ αφιέρωσα όλη αυτήν την δουλειά στον μπαμπά μου. Όλες τις φωτεινές και σκοτεινές στιγμές που τον ένοιωθα δίπλα μου και που μου χάρισε απλόχερα τόσα πολλά που… « Έχω απ’ όλα και ….έχω πολλά», έτσι όπως ορίζω εγώ το «όλα» και το «πολλά»...

The old house.

 

           

                                                                         

  

          

                      Στην πόρτα η μπογιά είχε ξεφτίσει και οι σκουριασμένοι μεντεσέδες  έκαναν                                               θόρυβο στο  άνοιγμά της.  Το σπίτι είχε μείνει κλειστό κάπου 20 χρόνια.                                                                           Είχαν «φύγει» όλοι.                                                                           

                      Φέτος το καλοκαίρι κάποιοι συγγενείς το άνοιξαν, γιατί ήθελαν να καταγράψουν                                                τις ζημιές από την υγρασία και τις φθορές  από τον χρόνο.                                            

                                                Τρύπωσα κι εγώ μαζί τους.                                                          

                      Θυμήθηκα  τις γωνιές του από τις επισκέψεις μου όταν ήμουνα παιδί.                                                        Τότε ήταν η πόρτα διάπλατα ανοιχτή και ανέβαινα την ξύλινη σκάλα ό,τι ώρα ήθελα.

                                       Ανοίξανε τα παράθυρα και το φως  χάιδεψε το παρελθόν.                                                                   

                     Η υγρασία είχε κάνει την δουλειά της στους τοίχους, και η σκόνη είχε ακουμπήσει                                   στα λιγοστά έπιπλα και στα πλεκτά σεμεδάκια, που βρίσκονταν παντού.                          

                 Όμως τα πλαστικά λουλούδια, τόσα χρόνια φυλαγμένα μέσα στο σκοτάδι  του σπιτιού,                                       δεν είχαν χάσει το χρώμα τους.                                                                                            

                              Υπήρχαν ιστορίες κρυμμένες εκεί μέσα.                        

                      Μοιρασμένες στις γωνιές , στο υπόγειο του σπιτιού, και κάτω απ’

                      τις παλιές ξύλινες σανίδες στο πάτωμα…..                                                                                                                                                                

                                         Πήρα μαζί μου λίγα σκονισμένα μυστικά…. 

step by step...

name day.

 






   














Ήταν αρχές της άνοιξης, μια μέρα μετά το Πάσχα και ξεκινήσαμε μαζί για το ξωκλήσι...

Ήμουνα μικρή και φορούσα τα άσπρα ολοκαίνουρια παπούτσια μου.
Θυμάμαι πως βαριόμουνα όλη εκείνη την ανηφόρα ανάμεσα σε πέτρες και σε αγκάθια...              
 "Όταν ανεβούμε θα δεις τι ωραία που είναι".... μου είχες πει....

  Δεν ήθελα να γκρινιάζω γιατί γιόρταζες και συνέχισα να ανεβαίνω στο χωμάτινο 
δρομάκι με προσποιητή προθυμία...

Όταν φτάσαμε στην κορυφή του λόφου, (που για τα παιδικά μου μάτια έμοιαζε με
την κορυφή του κόσμου), ήταν αλήθεια μαγικά!!!

  "Χρόνια Πολλά" σου είχα πει... εκεί στην κορυφή....

                                     ..τώρα..... Μου λείπεις, ....τόσο ψηλά που πήγες.....

                                       
                               
                                                


                                           Για να μην χαθεί έτσι χωρίς λόγια αυτή η μέρα..
    
     















           
 
                   
             
   

Silent words....

Πέρασα μπροστά από άδεια σπίτια και κλειστές πόρτες, μέχρι να φτάσω για να σου πω τα νέα μου.... 

Είχε ψιλόβροχο και ο ουρανός είχε κατέβει στις πλαγιές των λόφων και ακούμπησε τις κορυφές των ψηλών δέντρων.

Οι άγγελοι τέντωναν τις φτερούγες τους και το λιβάνι ανακατεύτηκε με τις μυρωδιές από τα ανθισμένα δέντρα. 

Σαν να καταλάγιασαν όλα μέσα στη σιωπή και η θλίψη βρήκε τη θέση της προσάναμμα στο καντήλι.

Η βροχή ξέπλενε τα μάρμαρα και η άνοιξη πάλευε να εγκατασταθεί ολόγυρα.........

                                

.........

                

http://www.elniplex.com/%CE%B7-%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CF%8E%CF%81%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%86%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%8D-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CF%89/

http://www.elniplex.com/%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CE%B1/

The sea....told me

                   Άνοιξη!!!!…. , ψιθύρισε η θάλασσα, κι ας είχε αντιρρήσεις ο ουρανός γι’ αυτό.
                                 Υπάρχουν αποδείξεις που δεν κρύβονται!!!